گزارشی از وضعیت تکان دهنده و تاسف بار آموزشگاه دخترانه زینبیه روستای دورودگاه

چندی قبل وارد آموزشگاه دخترانه زینبیه روستا جهت تعمیر سیستم رایانه آنجا شدیم. در همین فرصت هم با مدیر آموزشگاه درباره وضعیت آموزشگاه و مشکلات آن بحث کردیم که در عین ناباوری متوجه شدیم آموزشگاه از کمترین امکانات برخوردار است.

در حین صحبت یکی از دانش آموزان وارد دفتر شد و اظهار کرد خانم مدیر تشنه هستیم چرا آبسرد کن درست نمی شود و سپس دانش آموز دیگری وارد دفتر شد که از ناحیه کلیه احساس ناراحتی می کرد. در اینجا بود که متوجه شدیم به غیر از آبسرد کن آموزشگاه، وضعیت سرویس های بهداشتی آنجا نیز نامناسب است. از مدیر مدرسه درباره این مشکلات سوال پرسیدیم. او گفت: بنده از آذر ماه 1394 به این مدرسه وارد شدم و مدیریت آن را برعهده گرفتم و حقیقتا در این وقت کم چندین بار به اداره آموزش و پرورش رفته و مشکلات مدرسه را بازگو کردم ولی هنوز که هنوز است مشکلات رفع نشده است.

وقتی از یکی از دانش آموزان سوال کردم که چند وقت است که مدرسه سیستم آبخوری و سرویس های بهداشتی آن خراب است؛ گفت: حدود دو الی سه سال است که ما با این مشکلات دسته و پنجه نرم می کنیم و مجبوریم که در منزل قبل از آمدن به مدرسه با خود آب به همراه بیاوریم، البته در این مدت بعضی از دانش آموزان مشکل کلیوی هم به نظرم پیدا کرده‌اند. بعد از اتمام صحبت با مدیر محترم آموزشگاه به کلاس ها رفتیم که در اینجا بود که متوجه شدم اصلا وضعیت آموزشگاه بدتر از آن است که فکرش را می کردیم. دیوار های کلاس ها و راهروها در بیشتر قسمت های آن خط خطی بوده و یا ریزش گچ داشته که نیاز به رنگ آمیزی داشتند، نماز خانه یک محیط بسیار عادی خالی از هر گونه کتابهای ادعیه و ارتباط با خدا، مُهر، موکت های مخصوص نماز بود. بعضی از دانش آموزان گله داشتند چندی است کمبود صندلی داریم و حتی بعضی از دانش آموزان روی صندلی هایی که سه پایه داشت می نشستند و بعضی اعتراض داشتند که صندلی های خراب، لباس‌های آن ها را نخ نخی می کند و بدتر از همه دبیر کلاس هم صندلی برای نشستن نداشت و مجبور بود تمام ساعت کلاس را سرپا بایستد.

وضعیت سرویس بهداشتی در قسمتی که دانش آموزان دست ها و صورت خود را می شستند؛ بسیار نامناسب بود و هیچ گونه مایع دستشویی وجود نداشت و چند سالی می شد که جا مایع دستشویی خراب و در قسمت هایی از آن جلبک جا خوش کرده بود. سیستم روشنایی کلاس ها بسیار ضعیف بود تا جایی که دانش آموزان می گفتند در روزهای ابری دید ما نسبت به تابلو به دلیل تاریکی کم می شود و ممکن است که چشمانمان ضعیف گردد. در قسمت ورزشی آموزشگاه نیاز به توپ والیبال و بسکتبال دارد. سپس وارد آزمایشگاه شدیم که آبسرد کن را در آزمایشگاه دیدیم که در بدترین نقطه قرار داشت؛ آن هم در کنار سیم برق و در کنار مواد آزمایشگاهی!!! وقتی علت را جویا شدیم مدیر مدرسه گفت: به دلیل جلوگیری از سرقت و دستبرد مجبور شدیم آبسرد کن را در آزمایشگاه گذاشته و شیر آن را به بیرون هدایت کنیم. ناگفته نماند این آبسرد کن هم چند سالی است که خراب می باشد.

در قسمت جایگاه صبحگاهی هم نه پرچمی جهت سرود ملی و نه جایگاهی مناسب جهت قرائت قرآن و نه بلندگویی جهت صحبت کردن وجود دارد. وضعیت میز های استراحت در حیاط مدرسه هم که مانند بقیه جاها وضعیت مناسبی نداشت و شکسته و یا قابل نشستن نبودند. در بحث امنیت مدرسه از مدیر سوال گرفتیم که او به ما گفت: تمامی کلاس ها با قفل های عادی قفل می شوند و بودجه لازم برای خرید قفل های جدید نداریم. سیستم گرمایشی و سرمایشی کلاس ها افتضاح بود . به طوری که در زمستان و تابستان سیستم گرمایشی و سرمایشی فقط بیهوده برق مصرف می کنند.

بعد از بازدید از این آموزشگاه وظیفه خود دیدیم- به عنوان پایگاه خبری و اطلاع رسانی روستا - که این مشکلات را منعکس کنیم تا به امید خدا مسئولین برای وضعیت نامناسب آن چاره ای بیندیشند. سپس با مدیریت محترم صحبت کرده که اجازه دهند به صورت تصویری و با گرفتن مصاحبه مشکلات را رسانه ای کنیم که گفتند این اجازه باید از اداره آموزش و پرورش داده شود. بعد از چند روز بعد از ایشان سوال کردم گفتند که متاسفانه اداره اجازه این کار را نداده اند حالا علت چه بوده که این مسئولین اجازه چنین کار ساده ای را نداده اند خدا می داند ؟ شاید هم بخاطر این بوده که خودشان زیر سوال نروند ؟ ما نیز متاسفانه نتوانستیم از وضعیت آموزشگاه تصاویری را در وبسایت قراردهیم .

در اینجا این سوال پیش می آید که مسئولینی که به فکر این هستند که مکان ریاست خود را چطور تزیین کرده و جزء برنامه هایشان قرار دهند؛ چگونه به فکر دانش آموزان بی بضاعتی که شوق درس خواندن دارند و از کمترین امکانات بی بهره می باشند ؛ نیستند!!!

بعد از اتمام صحبت با مدیر و ابراز مشکلاتشان بر خود لازم دانستیم که این مطالب را در پایگاه اطلاع رسانی روستا انتشار دهیم شاید که مسولین از خواب غفلت بیدار شده و حداقل بخاطر فرزندان خود نیز که در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند فکری به حال این دانش آموزان کنند.